امکانات نرم افزاری، جزو چه نوع دارایی محسوب می شوند؟

امکانات نرم افزاری، جزو چه نوع دارایی محسوب می شوند؟

دارایی هایی با عمری معمولا بیش از یک سال، که برای عملیات معمول و روزمره یک شرکت مورد استفاده قرار می گیرند و برای فروش مجدد خریداری نمی شوند را، دارایی ثابت می نامند. در ادامه به بررسی اینکه امکانات نرم افزاری، جزو چه نوع دارایی محسوب می شوند؟ می پردازیم
دارایی‌های نامشهود، دارایی‌هایی هستند که ذات و طبیعت آنها فیزیکی نیست.دارایی هایی چون روش کسب و کار، برند تجارت، ایده‌ها، فهرست ایمیل‌ها یا شماره موبایل‌های مشتریان یک کسب و کار، مالکیت فکری، نرم افزارها وغیره؛ نمونه هایی از دارایی های نامشهود هستند. با این وجود، نرم افزارهای حسابداری در این میان می توانند به هر دو صورت دارایی مشهود یا نامشهود ثبت شوند.
طبق استاندارد شماره ۱۷ سازمان حسابرسی در ارتباط با حسابداری داراییهای نامشهود، ثبت دفتری محصولات نرم افزاری می تواند به عنوان دارایی ثابت مشهود یا نامشهود ثبت شود و یا به حساب هزینه های دوره لحاظ شود. شرایط متفاوت این امر به شرح زیر است:

  • در صورتیکه نرم افزار به عنوان مکمل سخت افزارمثلا نرم افزار سیستم عامل باشد، بایستی به عنوان دارایی مشهود ثبت شود.
  • در صورتیکه نرم افزار جزء مکمل سخت افزار نباشد می تواند به عنوان دارایی نا مشهود تلقی شود.
  • در صورتیکه نرم افزار توسط شرکت برای استفاده داخلی گسترش یافته، بایستی کل هزینه های مرتبط با گسترش این نرم افزار، به حساب هزینه های دوره منظور شود.
  • در صورتیکه نرم افزار توسط شرکت برای فروش خریداری شود به حساب موجودی کالا منظور خواهد شد.

در حالتی که در دوران عمر دارایی نا مشهود ، هر لحظه مشخص شود که منافع اقتصادی یا ارزش مالی دارایی از بین رفته است ، لازم است ارزش دفتری آن، از حساب حذف و به هزینه انتقال یابد. یعنی اینکه یک سند حسابداری در نرم افزار حسابداری ثبت شود که در آن مانده حساب ارزش دفتری مربوط به آن دارای صفر شده و حساب هزینه بدهکار می شود. استهلاک دارایی های نا مشهود مانند دارایی های مشهود می تواند با بدهکار نمودن هزینه استهلاک و بستنکار کردن حساب استهلاک انباشته، در دفاتر ثبت شود.

 

صدای شما را می‌شنویم